بسیار مهم است که دندانها سه بار در روز و حداقل به مدت سه دقیقه هر بار با خمیر دندانها حاوی فلوراید مسواک شوند. برای مراقبت بیشتر می توان از دهانشویه های حاوی فلوراید بصورت روزانه نیز استفاده شود. در صورت استفاده زیاد از مواد حاوی شکر و عدم مسواک صحیح آنها احتمال صدمات دائمی به آنها نیز وجود دارد.

انجام درمان ارتودنسی جهت بهبود ظاهر و قیافه و عدم رعایت بهداشت و بوجود آمدن شرایط فوق کاملا غیر قابل توجیه و فاقد فایده است.

بلی، بسیار مهم است که ویزیت های منظم با دندانپزشک خودتان داشته باشید تا از نظر پوسیدگی و سایر موارد بطور دوره ای بررسی شوند.

بلی، ولی مهم است که از محافظ های مخصوص استفاده شود.همچنین در طی فعالیت های ورزشی مثل اسکیت، اسب سواردی و موارد مشابه نیز میبایست از محافظ دهان استفاده شود.

دستگاههای ثابت باعث تداخل در نواختن بعضی از سازهای بادی خواهد شد. در این موارد قبل از شروع درمان میبایست آنرا با معلم موسیقی و ارتودنتیست خود مطرح نمایید.

میبایست هر چه سریعتر با ارتودنتیست خود تماس گرفته و تقاضای وقت خارج ار نوبت نمایید. در صورت تکرار این مسئله طول دوره درمان زیاد و احتمال بروز مشکلات زیاد وجود خواهد داشت. همچنین هزینه های اضافی را نیز به بیمار تحمیل خواهد نمود.

پس از پایان درمان و ردیف شدن دندانها و تنظیم فکین، دستگاههای ارتودنسی برداشته شده از وسایل نگه دارنده (retainer) برای حفظ نتایج درمان استفاده می شود که می تواند بصورت ثابت در پشت دندانها و یا بصورت متحرک باشد.ارتودنتیست شما به شما خواهد گفت که چند ساعت در روز و چه مدت میبایست از این دستگاه استفاده شود.

اصولا در مانهای ارتودنسی فاقد ریسک های قابل توجه می باشند. از موارد بسیار کم و در صورت طولانی شدن زمان درمان می توانند آسیب های رابر ریشه و عصب دندان وارد نمایند که این وابسته به سن بیمار و شدت ناهنجاری می باشد. در بیماران بزرگسال این ریسک بیشتر بوده و بیمار میبایست در مورد آنها با ارتودنتیست خود مشورت نماید.

موفقیت درمان بستگی زیادی به همکاری بیمار دارد.استفاده مناسب از دستگاههای ارتودنسی و نیز نگهدارنده های بعد از درمان بسیار مهم است و در صورت عدم همکاری میل به نتایج مطلوب غیر ممکن است.

اصولا سن خاصی که برای همه بیماران مناسب باشد وجود ندارد و بسته به نوع ناهنجاری متفاوت است. چنانچه ناهنجاری فکی وجود داشته باشد بویژه در زمانی که فک پایین نسبت به حالت عادی جلو زده تر است یا فک بالا عقب رفته، میبایست در زودترین زمان ممکن یعنی حدود 6 سالگی درمان شروع شود این مسئه در مورد کودکانی که در حین بستن دهان فک خود را کج می بندند نیز صادق است و میبایست از زودترین زمان ممکن شروع شود.

چنانچه ناهنجاری فکی بصورت جلو بودن فک بالا یا عقب بودن فک پایین باشد و یا قوس فک بالا وجود داشته باشد و یا اختلالات دیگر فکی وجود داشته باشد سن مناسب شروع از حدود 8 سالگی است.

در صورتیکه ناهنجاری محدود به دندانها باشد و هیچ نوع ناهنجاری فکی وجود نداشته باشد(که تشخیص آن فقط میبایست توسط ارتودنتیست داده شود.) درمان می تواند از حدود سنین 11سالگی به بعد هم شروع شود.