بطور خلاصه چهار حالت ممکن است وجود داشته باشد که شامل:

1- شما در حال حاضر آماده به درمان نمی باشید. دراین حالت از شما خواسته می شود تا در زمانی دیگر(سنین بالاتر) مجددا جهت معاینه مراجعه نمایید.

2- وضعیت سلامت دندانها و لثه ها جهت بهداشت ناکافی، مناسب نیست و میبایست بعد از تثبیت وضعیت سلامت دندانها و لثه مجددا جهت انجام درمان مراجعه کنید.

3- شما ممکن است به درمان ارتودنسی نیاز نداشته باشید زیرا وضعیت قرارگیری دندانها وفکین در حالت قابل قبول و یا ایده آل قرار دارد.

4- شما آماده انجام درمان هستید و میبایست برای انجام آن تصمیم بگیرید.

متخصص ارتودنسی شما توضیحاتی را برای شما خواهد داد:

• گزینه های مختلف درمان و اینکه کدامیک برای شما مناسب تر است.
• نکات مثبت ومنفی درمان
• طول دوره درمان
• همکاری هایی که شما برای انجام یک درمان موفق میبایست انجام دهید.

به عوامل مختلفی بستگی دارد:

• نوع ناهنجاری؛ درصورتیکه ناهنجاری در اسکلت فکین وجود داشته باشد درمان می تواند حتی از سنین شش سالگی هم شروع شود. نکته مهم آن است که درمان میبایست حتما در سنین رشدی کودک شروع شود و ربطی به رویش کامل دندانهای دائمی و یا وجود دندانهای شیری ندارد و به تعویق انداختن آن تا رویش کامل دندانها می تواند درمان منایب این دوره را غیر ممکن کند.
• چنانچه ناهنجاری محدود به دندانها باشد که تشخیص آن میبایست توسط ارتودنتیست با تجربه صورت گیرد، درمان میبایست در موقع رویش کامل دندانهای دائمی انجام شود.