تصصیح این عادت کار ساده ای نخواهد بود زیرا کودک از انجام آن لذت می برد. ابتدا سعی در توقف عادت عادت در طول روز نمود تا بتوان آنرا در شب نیز متوقف کرد. نکته مهم آن است که کودک باید خود بخواهد که عادت را متوقف کند.

کارهایی که می توان در این زمینه انجام داد:

• تشویق کودک: یک جدول دیواری درست کنید و یک سیستم پاداش روزانه برای عدم انجام عادت در نظر بگیرید.
• کودک خود را مرتبا برای عدم انجام عادت ستایش کنید و این تشویق را بطور روزانه انجام دهید.
• از غر زدن، تهدید کردن، تنبیه کردن، شرمسار کردن کودک میبایست پرهیز کرد. مثبت باشید و باعث افزایش اعتماد نفس کودک شوید.
• از یک وسیله یادآوری یا وسیله مخالفت فیزیکی مثل بانداژ کردن انگشت، دستکش نخی، جوراب، محافظ انگشت و یا ماده تلخ برروی انگشت استفاده کنید.

ابتدا روش توصیه های شفاهی بکار میرود و در صورت عدم نتیجه گیری از دستگاههایی بنام habit breaker یا عادت شکن استفاده نمود. مکانیسم این دستگاهها بصورت سخت کردن و یا ممانعت از تماس انگشت با سطح کام بوده و به این ترتیب باعث توقف عادت می گردند.

چنانچه عادت مکیدن قبل از 7-6 سالگی متوقف شود، در اکثر مواقع دندانها بطور خود به خود تصصیح می گردند. چنانچه عادت تا بعد از ست 7 سالگی ادامه یابد، این باعث تغییر وضعیت دندانهای اصلی  تقریبا غیر قابل برگشت می شود و احتمالا کودک نیاز به  درمانهای پیچیده ارتودنسی خواهد داشت. البته این نکته بسیار مهم است که درمان ارتودنسی میبایست بعد از قطع کامل عادت شروع شود زیرا انجام آن زمانی که عادت وجود دارد موفق نخواهد بود.

مکیدن پستانک نیز باعث تغییر حالت دندانها بویژه دندانهای شیری می گردند لیکن تاثیر آن به مراتب کمتر از انگشت است. همچنین مکیدن پستانک معمولا قبل از سنین 7-6 سالگی متوقف می گردد. مکیدن پستانک به مراتب راحت تر از مکیدن انگشت قابل رفع کردن است و همچنین کودکانی که از پستانک استفاده می کنند کمتر دچار عادت مکیدن انگشت می گردند.